Rozdział V

Po dłuższej przerwie zapraszam na kolejny rozdział. Podzielcie się ze mną swoimi opiniami w komentarzu bym wiedziała co poprawić i czy chcecie poznać dalsze losy Toma i Megan. :) Zapraszam do czytania... Kari :*

    Obrzucił wzrokiem klub. Na scenie tańczyła czarnowłosa kobieta w koronkowej bieliźnie. Jej ciało wiło się wokół rury. Dalej kobiety zabawiały biznesmenów, którzy odrywali się tu od szarej, nudnej rzeczywistości. Tańczyły dla nich, rozmawiały z nimi, piły, pozwalały się dotykać. Żaden klient nie był tu pozostawiony sam sobie bez opieki. Nad tym wszystkim czuwała ochrona kręcąca się od czasu do czasu po klubie. Do Thomasa podeszła ponętna blondynka, ale odprawił ją szybko biorąc łyk bursztynowego płynu. Mężczyzna, z którym miał się spotkać spóźniał się. Nie lubił spóźnialskich. Według niego okazywali brak szacunku do osoby czekającej. Pojawił się przed nim mężczyzna w czarnym obcisłym podkoszulku i jeansach. Był łysy i napakowany. W uszach miał diamentowe kolczyki u jego boku dumnie stała ruda kobieta w obcisłej, krótkiej sukience i przezroczystych butach na platformie. Jej blada, czysta skóra odznaczała się przy opalonym, wytatuowanym ciele faceta. „Ruda małpa” jak ją nazywała Megan. Tom uśmiechnął się na to wspomnienie. Wstał.

-Tom.- mężczyzna rzeczowo przywitał go podając mu dłoń. Uścisnął ją. Johnatan Jefferson miał mocny uścisk.
-Snake.- rzucił chłodno Thomas i wskazał na kanapę by usiedli. Nie przywitał się z jego towarzyszką, która nadąsana zajęła miejsce po lewej stronie Johna. Gestem dłoni przywołał kelnerkę. Poprosił o drugą szklankę by wypić z warkoczykiem whisky, a jego towarzyszka zamówiła Martini.

-To kogo zabierasz na tą dziwną imprezę Millera?- zapytał głaskając rudą po nagim kolanie.-Czekaj nie mów. Niech zgadnę… tą czerwonowłosą żyletę?- mrugnął do niego porozumiewawczo.
-Tak. Zamierzam pójść z Megan. Muszę jej powiedzieć

o tej „żylecie”. Pewnie ją to rozbawi.- zaśmiał się

i zapalił papierosa. Ruda cały czas na niego zerkała. Nie uszło to uwadze łysego, który ścisnął jej nadgarstek. Mimo muzyki cała trójka usłyszała chrupot kości. Kobieta krzyknęła zalewając się łzami. Johnatan przeklął pod nosem, pożegnał się szybko i wyszli popychając kelnerkę. Upuściła tacę oblewając Toma. Pomógł jej wstać i włożył za dekolt 100 euro po czym również wyszedł. Wrócił do apartamentowca. Mia skakała po kanapie śpiewając razem z piosenkarką w radiu jakąś włoską piosenkę.

-Jestem mała.-zawołał przekrzykując radio.
-Tommy!- pisnęła i wskoczyła na niego czepiając się go jak koala. Pocałowała go w policzek.

-Też się cieszę, że cię widzę.-postawił ją na podłodze wyłożonej szarymi panelami. Mruknęła niezadowolona.-Jestem głodny.-powiedział jakby w ogóle musiał się komuś usprawiedliwiać. Rzucił bluzę na fotel i skierował się do kuchni. Była duża oraz nowoczesna. Na podłodze znajdowały się białe połyskujące płytki z szarymi przebarwieniami, po środku stała wyspa z białym błyszczącym blatem, który okrywał również resztę szafek w kolorach bieli i czerni. Mieli tu najnowocześniejsze sprzęty o jakim nawet szefowie kuchni mogli pomarzyć. Kupił to wszystko i urządził tą kuchnię dla Mii. Uwielbiała gotować. Codziennie wymyślała coś nowego. Czasem niekoniecznie udanego, ale lubił patrzeć jaką jej to sprawia radość. Obiecał jej ojcu, że niczego jej nie zabraknie. Postawił na srebrnej płycie indukcyjnej garnek z zupą i włączył by się podgrzała.

-Co powiesz na zakupy?- zapytał, a oczy Mii się zaświeciły co znaczyło „Jestem zdecydowanie na tak.”. Czarnowłosa wiedziała iż zbliża się ten gangsterski bankiet. Czuła, że Thomas to właśnie z nią pójdzie nie z tamtą dziwką Megan. Jednak kiedy po kupnie pięknej sukni na drugi dzień nie zobaczyła jej w swoim pokoju wiedziała gdzie jest i z kim Darky tam pójdzie. Poczuła rozczarowanie. Do jej oczu napłynęły łzy wściekłości. Nawet mu na niej nie zależało, a wszędzie z nią łaził. Mia nie potrafiła zrozumieć dlaczego nie chce jej. Codziennie pokazywała mu jak jej na nim zależy. Mieszkali razem, znała go prawie tak dobrze jak jego brat, była ładną dziewczyną, właściwie już kobietą. Pasowali do siebie.
    Megan zobaczywszy sukienkę tylko skinęła profesjonalnie głową na wieść o wyjeździe na bankiet do Francji. To był w końcu tylko interes. Nie romantyczny wyjazd we dwoje. Po tym poleceniu szef gangu zniknął. Spojrzała na kalendarz. No tak był dzień matki. Zawsze go nie było w ten dzień. Na pewno nie jeździł do matki tak jak jego brat bo ta go nienawidziła. Jednak nikt nie chciał jej powiedzieć gdzie znika choć jego przyjaciele to wiedzieli.
    W tym czasie Tom pojechał do swojej rodzinnej miejscowości.

-Daj to mamie.-włożył granatową różę między bukiet białych, które zawsze dawał jej Bill. Mama nie chciała go widywać jednak chciał jakoś jej coś dać. Więc co roku w bukiet brata wkładał kwiat od siebie. Odwiózł go pod ich rodzinny dom. Gdy bliźniak zniknął w środku przez chwilę jeszcze patrzył na dom. Był mały, żółty i z prawej strony porośnięty dziką różą. W ogrodzie z przodu domu było pełno kwiatów, a ścieżka prowadząca do drzwi wejściowych była z różnokolorowej kostki. Na jednej z nich się kiedyś podpisał. Teraz została po niej dziura. Pewnie ją wyjęła. Zacisnął dłonie na kierownicy. Pojechał na cmentarz. Doszedł na sam koniec środkowej alejki. Na pustym jeszcze polu w lewym rogu znajdował się samotny grób. Podszedł do niego. Spojrzał na napis.

R.I.P
Thomas Kaulitz
ur.01.09.1989r.
zm.24.03.2007r.
Wspaniały i kochany syn.

     Skrzywił się patrząc na to. Rodzicielka postawiła ten pomnik grawerując datę dnia kiedy wyrzuciła go z domu. Od tamtej pory Tom jest dla niej martwy.